De nog ongeboren Laura staat er alleen voor op het moment dat haar moeder de weeën tegenhoudt. Laura moet zich letterlijk zélf een weg naar buiten banen. Als Laura als negen- en als veertienjarige seksueel slachtoffer wordt, weet ze deze afschuwelijke situaties te beëindigen. Het besef groeit dat regienemen helpt en ze niemand echt kan vertrouwen. Op het moment dat ze enorm verliefd wordt, besluit ze een stappenplan te maken want haar ervaringen blokkeren haar seksueel ontluikende gevoelens. Als jonge docent is ze extra gemotiveerd seksuele voorlichting op de lestabel te krijgen. Helaas blijkt de adjunct een geducht tegenstander. Dramatische gebeurtenissen volgen als Laura diezelfde man betrapt met een leerling. Wraak- en schuldgevoelens raken onlosmakelijk vervlochten. Als Laura zestig jaar wordt, bedreigt borstkanker haar leven. Een complex dilemma gijzelt haar: in vrede sterven zonder zich echt bloot te hebben gegeven aan haar dochter en haar geheime liefde óf moet en kan ze de oude verhalen openbreken en haar verdediging laten zakken? Dochter Lieve worstelt ook, maar kan en wil háár verborgen leven in de wereld van het sekswerk niet langer geheim houden.
Paula Toonen (Oss, 1958) is geboren in een liefdevol en vrijdenkend middenstandsgezin. Zelf koos ze niet voor het overnemen van de zaak in naaimachines en fournituren, maar voor het onderwijs. Eerst voor de klas en, met een Master aan de Universiteit van Greenwich op zak, als directeur. Paula is actief geweest in de Oekraïne, Belarus, Zuid-Afrika en Turkije op het gebied van onderwijs- en management. In Kenia heeft ze samen met haar VMBO-leerlingen en collega’s een schooltje gebouwd in een sloppenwijk. Na een mooie carrière van bijna veertig jaar in het onderwijs werd haar wereld onverwacht heel klein en kwetsbaar door een herseninfarct en borstkanker. Ze heeft een oude passie opgepakt: het schrijven. Dat bleek veel te bieden: stilte en focus om te herstellen, maar ook het inzicht dat de aanrandingen in haar jeugd, zoals helaas velen overkomt, onzichtbare en blijvende littekens heeft veroorzaakt en zwijgen en wegkijken niet de manier is om de wereld en relaties veiliger en gezonder te maken. Dat je een vreemde voor jezelf blijft als niet een ander, maar jij jezelf opsluit.
Aanbevolen door:
De roman is gelaagd en beeldend geschreven en laat zien dat seksualiteit een belangrijk onderdeel is van onze ontwikkeling. Het intergenerationele maakt het extra krachtig.
Belinda Herrewijn, psycholoog.
Het verhaal emotioneert. Na elk hoofdstuk was ik enorm nieuwsgierig naar het vervolg.
Huub Graus, gepensioneerd auteur, uitgever en onderwijsdirecteur.
Een caleidoscopische roman! Bijzonder!
Rémy Albers, gepensioneerd docent Nederlands.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.