Hoe diep moet je vallen om jezelf terug te vinden?
Hij spreekt met zijn voeten en vlucht, dwars door het hooggebergte, de woestijn, over zee en hoopt in Europa zijn stem terug te vinden. En zijn waardigheid.
Door het lezen van Tranen van Eritrea ontmoeten we meer dan alleen een schrijver.We ontmoeten de gevluchte verteller, een volk, en generaties die hun tradities en waarden wisten te bewaren te midden van geweld en ontwrichting. Maar bovenal ontmoeten we in dit boek – als in een spiegel – onszelf. We worden uitgedaagd onze medeverantwoordelijkheid voor wreedheid en onmenselijke daden onder ogen te zien.Vluchten voor geweld is geen misdaad, maar een daad van waardigheid. Door de vluchteling een veilig thuis te bieden, krijgen wij de kans om onze gedeelde menselijkheid te herstellen.‘Het strengste asielbeleid ooit’ maakt onszelf tot vluchteling van ons mens-zijn.Annette Nobuntu MulFounder Ubuntu SocietyVoorzitter Stichting Ubuntu NederlandAuteur Opsoek naar UbuntuHoofdopleider ‘Ubuntu, Leiderschap en Burgerschap’ aan de ISvW
Vluchtelingen zijn extra kwetsbaar voor mensenhandel. Sommigen worden seksueel uitgebuit, gedwongen tot arbeid of moeten gevaarlijke taken verrichten, zoals het rondbrengen van drugs. Mensenhandel vormt een ernstige inbreuk op de menselijke waardigheid.’ComenshaCoördinatiecentrum tegen mensenhandel
Tranen van Eritrea
Hoeveel verdriet kan een familie aan?
Hoe diep moet je vallen om jezelf terug te vinden?
Dit zijn wellicht de twee meest existentiële vragen, die je jezelf, als lezer van Tranen
van Eritrea, niet niet kunt stellen. Daarmee raakt dit waargebeurde verhaal, van drie
generaties Mdre Bahri’s, op indringende wijze overstijgende en universele thema’s
en waarden: omgaan met duivelse dilemma’s, angsten, loyaliteitsconflicten, keuzes
tussen leven en dood, en het behoud van waardigheid.
Door het lezen van Tranen van Eritrea ontmoeten we meer dan alleen de schrijver,
Iseyas Amanuel. We ontmoeten de gevluchte verteller, een volk, en generaties die
hun tradities en waarden wisten te bewaren te midden van geweld en ontwrichting.
Maar bovenal ontmoeten we in dit boek – als in een spiegel – onszelf. We worden
uitgedaagd onze medeverantwoordelijkheid voor wreedheid en onmenselijke daden
onder ogen te zien. Vluchten voor geweld is geen
misdaad, maar een daad van waardigheid. Door de vluchteling een veilig thuis te
bieden, krijgen wij de kans om onze gedeelde menselijkheid te herstellen. Immers
‘het strengste asielbeleid ooit’ maakt onszelf tot vluchteling van ons mens-zijn.
Opvallend is, dat Tranen van Eritrea is geschreven door een schrijversduo: Iseyas
Amanuel de verteller en Laurence Bollen de vertaler. ‘Wat ik verloor was mijn thuis,
wat ik vond was mijn ziel’ zegt Iseyas. Door het boek samen te schrijven lijkt er een
vloeiende dans te zijn ontstaan tussen de ziel van de één en de stem van de ander.
De verteller en de vertaler zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zoals wij mensen
allemaal: ‘Ik ben omdat wij zijn’.
Annette Nobuntu Mul
Founder Ubuntu Society
Opleider, spreker en auteur
Lis –
Tranen van Eritrea is geen gewoon boek. Het is een doorleefde getuigenis, verteld met de warmte van een kampvuur en de kracht van generaties. Laurence Bollen en Iseyas Amanuel weven een indringend verhaal over kolonisatie, verzet en menselijke waardigheid, vanuit het hart van de Eritrese cultuur.
Met poëtische, maar toegankelijke taal geven ze een stem aan wie vaak ongehoord blijven. Wat begint als een familieverhaal, ontvouwt zich tot een diep menselijke spiegel: rauw, eerlijk en hoopvol.
Een boek dat geschiedenis voelbaar maakt en de lezer eraan herinnert wat echt telt: verbondenheid, compassie en de moed om te blijven vertellen.
Dominique –
Wat een fantastische boek van begin tot einde spannend! Een echte aanrader!🥰
Julia –
Het boek is aangrijpend, en gaat over een familie verscheurd door oorlog en dictatuur. Het zal iedereen raken door zijn eerlijkheid en menselijke toon.
Ali –
complimenten aan de schrijvers, book geeft een beeld over wat er gebeurt tijdens oorlog gebeurt en met families. Een bijzonder, aangrijpend book.
Jerôme –
Interessant boek waarin je meer te weten komt over het verleden van Eritrea met Italië en hoe de mensen in Eritrea daar mee om gaan, super leeservaring!
Noah –
Het boek grijpt je aan vanaf de eerste pagina. Ongekend ontroerend en op een zeer interessante manier geschreven. Complimenten aan de schrijvers!
Professionele Review –
Tranen van Eritrea
Hoeveel verdriet kan een familie aan?
Hoe diep moet je vallen om jezelf terug te vinden?
Dit zijn wellicht de twee meest existentiële vragen, die je jezelf, als lezer van Tranen
van Eritrea, niet niet kunt stellen. Daarmee raakt dit waargebeurde verhaal, van drie
generaties Mdre Bahri’s, op indringende wijze overstijgende en universele thema’s
en waarden: omgaan met duivelse dilemma’s, angsten, loyaliteitsconflicten, keuzes
tussen leven en dood, en het behoud van waardigheid.
Door het lezen van Tranen van Eritrea ontmoeten we meer dan alleen de schrijver,
Iseyas Amanuel. We ontmoeten de gevluchte verteller, een volk, en generaties die
hun tradities en waarden wisten te bewaren te midden van geweld en ontwrichting.
Maar bovenal ontmoeten we in dit boek – als in een spiegel – onszelf. We worden
uitgedaagd onze medeverantwoordelijkheid voor wreedheid en onmenselijke daden
onder ogen te zien. Vluchten voor geweld is geen
misdaad, maar een daad van waardigheid. Door de vluchteling een veilig thuis te
bieden, krijgen wij de kans om onze gedeelde menselijkheid te herstellen. Immers
‘het strengste asielbeleid ooit’ maakt onszelf tot vluchteling van ons mens-zijn.
Opvallend is, dat Tranen van Eritrea is geschreven door een schrijversduo: Iseyas
Amanuel de verteller en Laurence Bollen de vertaler. ‘Wat ik verloor was mijn thuis,
wat ik vond was mijn ziel’ zegt Iseyas. Door het boek samen te schrijven lijkt er een
vloeiende dans te zijn ontstaan tussen de ziel van de één en de stem van de ander.
De verteller en de vertaler zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zoals wij mensen
allemaal: ‘Ik ben omdat wij zijn’.
Annette Nobuntu Mul
Founder Ubuntu Society
Opleider, spreker en auteur
Tekie –
Een verhaal van drie generaties, 130 jaar geschiedenis in één boek. Je wilt niet stoppen met lezen. Een ontroerend en pijnlijk verhaal. Het begint in één familie en gaat door naar het land. Een verhaal dat Eritrea en het Eritrese volk introduceert.
Ewout Dönszelmann (geverifieerde eigenaar) –
Iseyas Amanuel heeft samen met Laurence Bollen op een zeer pakkende wijze beschreven hoe het is om in een bezet land te wonen en er uiteindelijk uit te vluchten. De verhalen van zijn grootvader en vader geven een beeld van hoe Eritrea in de loop van de tijd is overheerst en wat daar de gevolgen voor de familie van zijn. Het persoonlijke verhaal van Iseyas over zijn vlucht die hem uiteindelijk in Rijswijk brengt is aangrijpend. Net zo aangrijpend als het door hem zelf vertelde verhaal een aantal jaar geleden. Mooi dat dit nu in een boek is verwoord.
Iseyas en Laurence, dank hiervoor.
Marijo Bakker –
Tranen van Eritrea
Auteur(s) : Iseyas Amanuel, Laurence Bollen
Details
Uitgeverij: Droomvallei Uitgeverij
ISBN : 9789493314610
Taal : Nederlands
Uitvoering : Paperback
Aantal pagina’s : 480
Verschijningsdatum : juni 2025
Thema : Biografie: algemeen
Die boek heb ik gekregen als recensie exemplaar van uitgeverij Droomvallei Uitgeverij in ruil voor mijn eerlijke mening. Maar dat staat natuurlijk buiten kijf. Heel hartelijk dank voor dit exemplaar.
Achterflap/samenvatting van het verhaal.
Het waargebeurde rauw-poëtische verhaal van drie generaties Mdre Bahri’s in een verscheurd land. Grootvader Gebre strijdt met zijn raad van wijzen voor de autonomie van Eritrea, maar het land wordt tegen internationale afspraken in ingelijfd bij Ethiopië. Er breekt een eindeloze vrijheidsstrijd uit. De familie wordt verscheurd. Dochters in de vrijheidsbeweging, Zoon Amanuel gedwongen te vechten voor de vijand. Na de onafhankelijkheid keert de angst in stilte terug. In die wereld groeit kleinzoon Iseyas Amanuel op. Wanneer hij zich uitspreekt, belandt hij in het meedogenloze gevangenissysteem. Maar hij geeft niet op. Hij spreekt met zijn voeten en vlucht, dwars door het hooggebergte, de woestijn, over zee en hoopt in Europa zijn stem terug te vinden. En zijn waardigheid.
Door het lezen van Tranen van Eritrea ontmoeten we meer dan alleen een schrijver.
We ontmoeten de gevluchte verteller, een volk, en generaties die hun tradities en waarden wisten te bewaren te midden van geweld en ontwrichting. Maar bovenal ontmoeten we in dit boek – als in een spiegel – onszelf. We worden uitgedaagd onze medeverantwoordelijkheid voor wreedheid en onmenselijke daden onder ogen te zien.
Vluchten voor geweld is geen misdaad, maar een daad van waardigheid. Door de vluchteling een veilig thuis te bieden, krijgen wij de kans om onze gedeelde menselijkheid te herstellen.
‘Het strengste asielbeleid ooit’ maakt onszelf tot vluchteling van ons mens-zijn.
Annette Nobuntu Mul
Founder Ubuntu Society
Voorzitter Stichting Ubuntu Nederland
Auteur Opsoek naar Ubuntu
Hoofdopleider ‘Ubuntu, Leiderschap en Burgerschap’ aan de ISvW
Vluchtelingen zijn extra kwetsbaar voor mensenhandel. Sommigen worden seksueel uitgebuit, gedwongen tot arbeid of moeten gevaarlijke taken verrichten, zoals het rondbrengen van drugs. Mensenhandel vormt een ernstige inbreuk op de menselijke waardigheid.’
Comensha
Coördinatiecentrum tegen mensenhandel
De cover:
Mooie cover maar straalt ook eenzaamheid uit. Maar ook wilskracht.
Inhoud en opmaak:
Mooi lettertype misschien wat aan de kleine kant. De hoofdstukken hebben een naam en dat houdt het verhaal overzichtelijk. Het boek is wat zwaar daarom heb ik ook het ebook aangeschaft.
Mijn beleving van het verhaal.
Dit boek vind ik niet makkelijk te lezen. Er komen veel ongebruikelijke namen voor ons westerling in voor. Dat maakt het een beetje lastig om te lezen. Omdat de personen vaak weer vernoemd zijn naar voorouders. Is het wat lastig de personen uit elkaar te houden. Door het lezen van het boek “Tranen van Eritrea” word ik een oorlog in gesleept waarvan ik nog nooit gehoord heb en me ook afvraag waarom niet. Je wordt langzaam meegenomen in het verhaal van drie generaties Mdre Bahrein. Een hartverscheurend verhaal. Jongeren maar ook wel ouderen worden gedwongen te vechten. Ze hebben ook geen keus: vechten of in de gevangenis. Je mening uitspreken is levensgevaarlijk. Maar toch blijven ze hoop houden en wat ik persoonlijk heel verwonderlijk vind. Hoe kan het dat hun geloof in God zo vol vertrouwen blijft? In de wereld van de oorlog groeit Iseyas Amanuel op. Het verhaal neemt ons mee naar eerst zijn voorouders en familie. Daarna zijn vlucht naar een vrij land, de ontberingen die hij moet doorstaan, maar het geloof dat hij het gaat halen. Door dit boek geeft hij de mensen in Eritrea een stem. Om over zo’n boek een goeie recensie te schrijven is bijna niet mogelijk. Ieder woord is te veel, dit boek moet gelezen worden ook al is het misschien niet zo makkelijk om te lezen. Maar het boek verdient om gelezen te worden. Ik zou het bijna willen uitschreeuwen. Dank je wel dat jullie me gevraagd hebben dit boek te lezen Laurens Bollen en Iseyas Amanuel. Het bijna een schande om dit boek te beoordelen met sterren, maar dat wordt van ons gevraagd. Dit boek verdient dikke vijf sterren.