Post Beiroet op Nederland 2, maandag 23 mei. De Nederlandse ambassadeur in Beiroet, Hester Somsen, wordt gevolgd bij haar werkzaamheden. Met het oog op de reis die Elsbeth de Jager en ik gaan maken in september 2016 vond ik het erg interessant om te zien.

Libanon, een land met 4 miljoen inwoners, vangt nu 1,5 miljoen vluchtelingen op. Het land piept en kraakt daardoor aan alle kanten. De regering wil geen “officiële” kampen, omdat ze vinden dat daarmee het signaal wordt afgegeven dat de opvang een permanent karakter krijgt. De tentenkampen zijn op de terreinen van particulieren, vaak boeren, die huur ontvangen per tent per maand. Vaak is dit meer rendabel dan het verbouwen van het land (…).

Een aantal problemen die worden besproken: de elektriciteitsvoorziening is niet toereikend voor het huidige aantal bewoners van het land. Bovendien wordt veel elektriciteit illegaal afgetapt wat gevolgen heeft voor de stroomvoorziening. Het is beperkter en stagneert vaak.

Het onderwijssysteem in Libanon is berekend op 150000 leerlingen. Door de instroom van Syrische vluchtelingen is dit niet meer voldoende, het zou verdriedubbeld moeten worden. Ze doen wat ze kunnen door meerdere shifts te draaien maar geld hiervoor is niet beschikbaar. Een generatie kinderen wordt hiermee uitgesloten van onderwijs, wat de kans op aansluiting bij een terreurnetwerk vergroot.

Bij een politieke bijeenkomst in Nederland werd gezegd dat de instroom van vluchtelingen in Nederland per jaar maximaal 15.000 mocht zijn. Verder moest de opvang in de regio worden gedaan. In deze documentaire was te zien dat daar nog heel veel in te verbeteren is. Er is geld beschikbaar gemaakt voor opvang in de regio. Dat geld wordt vrijwel niet ingezet in Libanon. Als ik dan lees dat bij een voetbalclub 340 miljoen aan nieuwe spelers wordt uitgegeven, ben ik toch even heel bedroefd. Wat maakt voetbal zo veel belangrijker dan mensenlevens?

Ik vind het belangrijk om een bijdrage te leveren aan de verbetering van het onderwijs in Libanon door het verdelen van de boeken Jamil&Jamila. Uit de documentaire bleek dat er duidelijk behoefte is aan meer onderwijs en onderwijsmaterialen. Het is goed om je in een situatie te verdiepen. Het lijkt een ver van ons bed show. Ik ben van mening dat het dat niet is. De oorlog in Syrië blijft mede in stand door onze behoefde aan grondstoffen: olie en gas. Dat is ook de reden dat de oorlog nog niet is afgelopen: de oliebelangen zijn te groot. Dat is voor mij niet de belangrijkste reden om mij in te zetten voor dit project. Je kan denken in hoeveelheden olie, maar ook met je hart. Ik zou willen dat ik met een toverstaf kon zwaaien en alle ellende in de wereld was over: de honger in Afrika, vreselijke en enge ziektes, ruzies die mensen hebben met elkaar en ga zo maar door. Zelfs als eigenaar van Droomvallei Uitgeverij kan ik dat niet. Ik doe wat ik wel kan doen.

Help mee en maak onze reis tot een succes! Doneer boeken of onderwijsmaterialen, die we in Libanon gaan aanschaffen.

Elsbeth de Jager en ik gaan eind september naar Libanon om daar de boeken uit te delen. Als je wil bijdragen dan kan dat! Heel graag zelfs.  Wat kan je doen?

1. Koop een boek Jamil&Jamila, er zijn inmiddels drie delen te bestellen. Voor ieder in Europa verkocht boek doneer ik als uitgever een extra boek aan de kinderen in de kampen. Deel 1. – Deel 2 – Heimwee.  –  Deel 3. De reis (verzonden vanaf 12 juni). Deze boeken zijn bij alle (online)boekwinkels te verkrijgen. Nederlandse kinderen krijgen daarmee meer begrip voor hun leeftijdgenootjes die onder heel andere omstandigheden leven.
2. Direct sponsoren is de tweede mogelijkheid. Daarvoor is deze link op de website.
3. Elsbeth de Jager en/of Esther van der Ham uitnodigen voor een (betaalde) lezing op school of bedrijf. Ook daarvoor kan je een email sturen.

Dit boek helpt de kinderen hun trauma’s te verwerken. Er zitten daar honderdduizenden kinderen, genoeg te doen … De kinderen krijgen deel 1 en deel 2 in één boek uiteraard in de Arabische versie. Elsbeth en ik gaan op verzoek van de organisatie Ref Kid, de stichting Educatie Vluchtelingenkinderen. Deze organisatie is de Nederlandse tak van Ashsham care, waar wij voorheen voor werkten.