Van Ineke Bouwer zijn twee jeugdboeken verschenen bij Droomvallei Uitgeverij (Breinsteins missie deel 1 en deel 2) en op 21 september 2023 haar roman “Het kleine huis aan de Fazantlaan”. Tijd voor een interview met Ineke!
Hoe kies je jouw personages uit en hoe ontwikkel je ze?
Wanneer ik een verhaal in mijn hoofd heb, krijg ik daar beelden bij. Om het meer concreet te maken, zoek ik op internet foto’s van mensen, die mijn hoofdpersonen zouden kunnen zijn. Ik beschrijf hun uiterlijk en dicht ze (karakter)eigenschappen toe. Ik benoem hun sterke punten en zwakheden. Kortom, ik geef ze een leven dat past in mijn verhaal. Tijdens hun reis door het boek maken ze een groei door. Vaak worden ze krachtiger, veranderen ze hun kijk op dingen en/of doen ze aan het eind iets wat ze eerder niet voor mogelijk hadden gehouden.
Welke rol speelt de lezer in jouw schrijfproces en hoe houd je rekening met jouw doelgroep?
Het antwoord op die vraag maak ik graag aan de hand van een voorbeeld duidelijk. Voor het ‘Het kleine huis aan de Fazantlaan’ dacht ik aan hoofdpersonen die ouder zijn dan vijfenvijftig jaar. Onmiddellijk vroeg ik me af of die leeftijd lezers er niet van zou weerhouden om aan het boek te beginnen. Ik stelde de vraag in een FB-groep. Uit de reacties bleek dat het lezers, hoe oud of jong ze zelf ook zijn, niet uitmaakt, zolang het verhaal boeiend is. Dat was de bevestiging van mijn gevoel hierover.
Welke auteurs en boeken hebben jouw schrijfstijl beïnvloed?
De belangrijkste is Konsalik. Ik heb, denk ik, al zijn boeken gelezen, al is dat een tijd terug. Ik vond niet elk boek even goed, maar het was altijd genieten van zijn schrijfstijl. Het boek dat me het meest heeft geraakt, is ‘Mannen zonder Gezicht’. Rauw en ontroerend. Invloeden van Konsalik die je in mijn boeken terugvindt zijn: humor, zelfs of misschien juist onder moeilijke omstandigheden, sarcasme, cynisme, enthousiasme, bevlogenheid en liefde, al gaat die bij mij dieper dan mannen en vrouwen die elkaar vinden. Ook zit er in mijn boeken meestal een goedmoedige, vaak vaderlijke/moederlijke figuur, net als in de boeken van Konsalik. Dat was geen bewuste keuze, maar merkte ik later op.
Hoe is jouw schrijfproces door de jaren heen veranderd en verbeterd?
Tijdens het schrijven neem ik opmerkingen van redacteuren en recensenten van eerdere boeken mee. Ik let erop stopwoordjes – wel, dus, dan, helemaal, inderdaad, echt en nog een paar – zoveel mogelijk te vermijden, of ik haal ze er tijdens het herschrijven uit. Ik probeer de grote lijnen van het verhaal in de gaten te houden en stel me bij het schrijven vragen als: Is dit relevant? Dient dit het verhaal? Bij het herschrijven stuit ik regelmatig op prachtige stukjes tekst, die ik erin heb laten staan omdat ik er nog geen afstand van kon doen. In plaats van deze darlings meteen te killen, kopieer ik ze en zet ik ze tijdelijk onderaan het verhaal. Tegen de tijd dat ik daar met herschrijven aan toe ben gekomen, verwijder ik ze of sla ik ze op in een bestandje ‘Losse teksten’ (dat ik zelden raadpleeg). Het is een beetje te vergelijken met het bewaren van mooie, maar nutteloze spullen. Die krijgen een plek op zolder, totdat ik er gevoelsmatig afstand van kan doen.
Wat waren enkele van de grootste uitdagingen die jij bent tegengekomen tijdens het schrijven van jouw boeken?
Het moeilijkste vind ik over dingen te schrijven die me tegenstaan. Hoofdpersonen, die ik het liefst een schop onder hun kont zou geven, maar ook personages met problemen, waar ik me in het dagelijks leven voor afsluit om die niet binnen te laten komen. Ik vind het ook lastig om te schrijven over mensen, die beslissingen nemen en dingen doen die ik zou laten of zelfs verafschuw. Het is elke keer een overwinning als ik dat naar mijn idee geloofwaardig heb kunnen verwoorden.
Zijn er verhalen die je nog niet hebt geschreven, maar die je graag zou willen schrijven?
Ik wil heel graag een thriller schrijven. Ik ben het e-boek ‘How to write a damn good mystery’ van James N. Frey aan het lezen om meer inzicht te krijgen in de opbouw van een thriller. Ook struin ik het internet af op zoek naar informatie die me verder kan helpen. Ik kijk en lees thrillers en analyseer ze. Wordt het verhaal vanuit de politie verteld of door een van de personages? Hoe maakt de schrijver personages verdacht? Wat is hun levensverhaal en hoeveel geeft de schrijver daarvan op welk moment weg? Het plot is er, de personages ook. Op dit moment voelt de uitwerking als het leggen van een puzzel met duizenden stukjes, waarvan ik er een groot aantal mis. Het duurt dus nog even voordat die thriller er komt.