Boeken naar vluchtelingenkamp Kara Tepe op Lesbos

Het was een bliksembezoek aan het vluchtelingenkamp Kara Tepe op Lesbos. Binnen 48 uur heen en weer is kort. Toch kijken Elsbeth de Jager, Leandra Zoulfoukaridis en ik heel tevreden terug op ons bezoek. Donderdag 12 uur vlogen we naar Lesbos. Zaterdag om 11 uur terug. We zijn weer thuis van onze achtste reis naar de vluchtelingenkampen.  Twee keer Zuid Turkije, twee keer Libanon, vijf keer Lesbos, een keer Griekenland en Macedonië als voorwerk voor het boek Jamil & Jamila, de reis. Bijna elke keer gingen er boeken mee, in totaal rond de 2500 boeken. Voor een deel betaald uit donaties. Help jij ook mee? Sponsor een boek (of meer)!

De rest door Droomvallei Uitgeverij. Maar niet alleen boeken werden uitgedeeld. Ook posters, kaarten, stickers, armbandjes, kleurtjes, creatieve materialen en nog veel meer. We werden om half tien in de ochtend in het kamp verwacht. Toen was het al erg warm. De zwarte rugtas vol boeken (21 kg) liet mijn rug kraken.

 

 

In Kara Tepe zitten kinderen uit Kongo, Eritrea, Syrië, Afghanistan enz. Vandaar dat we boeken hadden in het Arabisch, Frans, Kurmanji en Farsi. Met veel dank aan alle vertalers. Jullie zijn geweldig. Het boek is speciaal gemaakt voor de kinderen in Kara Tepe en gaat over het kampleven. Voor ieder gezin met kinderen onder de zeven jaar was er één boekje beschikbaar.

 

Het kamp was iets veranderd tov de laatste keer dat ik er was. Groter geworden. Beter georganiseerd, wat voor ons leidde tot in het invullen van vele formuliertjes en het inleveren van diverse kopieën van ons paspoort/ID kaart. Natuurlijk, het zal best nodig en zinvol zijn.

Met de boeken in een bolderkar trokken we van Isobox naar Isobox. Op een lijst stond wie in aanmerking kwam voor een boek en hoogstpersoonlijk hebben we die afgegeven. De reacties waren wisselend: van heel blij tot argwanend tot de opmerking dat ze vier kinderen hadden dus of ze ook vier boeken mochten. De mensen die hier zitten, hebben veel meegemaakt. Aangekomen per boot en met een onzekere toekomst: moeten ze terug naar het land van herkomst (de meesten die in Kara Tepe zitten niet) of naar Turkije ivm de vluchtelingendeal …

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vluchtelingen die aankomen op Lesbos worden naar Moria gebracht, een vluchtelingenkamp onder beheer van het leger. Er is plaats voor 1500 mensen in dit kamp. Toen wij er waren, zaten er 7000 mensen. Als je langs het kamp rijdt, voel je de onmacht en zie je de woede van de demonstrerende mensen buiten de poorten. De eerste 25 dagen na aankomst mogen de mensen niet naar buiten, daarna worden de procedures opstart om uit te zoeken wat er met iemand moet gebeuren: terug naar het land van herkomst, een ander kamp of Turkije. De mensen zitten met meerdere families in één box en privacy is er niet. De voorzieningen zijn slecht: veel te weinig toiletten en douches. Kinderen worden misbruikt. Op de dag dat wij er waren, zou er een protestmars plaats gaan vinden naar de hoofdstad van Lesbos om de omstandigheden nogmaals onder de aandacht te brengen. Ik blijf het zeggen: dit mogen we onze medemensen niet aandoen! Boeken uitdelen in Moria heeft niet de zin die wij ermee voor ogen hebben: ze worden gebruikt voor vuurtjes … buiten de hoge muren van het officiële kamp staan de ‘gewone’ tenten. Ach, het is nog geen herfst of winter …

Vluchtelingen komen ook aan op andere Griekse eilanden, bv Samos. Het is om te huilen!

 

 

 

 

 

 

 

 

We staken een kaarsje aan. Het is mooi dat we iets hebben kunnen doen, al voelt het als een druppel op de gloeiende plaat. Maar toch, veel druppels maken een zee. Mijn hoofd zit vol indrukken, beelden en vragen. Hulp blijft zo nodig: boeken, maar ook winterkleding, luiers en babyvoeding. Elsbeth de Jager, Leandra Zoulfoukaridis en ik gaan door waar wij goed in zijn, boeken en educatie. Omdat we zo de kinderen weer een beetje hoop kunnen geven. Help jij ook mee? Sponsor een boek (of meer)! 

 

Dank aan iedereen die mee heeft geholpen en natuurlijk aan Oscar Bergamin die de initiator van het project is en vaak mijn medereisgenoot, en ook aan Elsbeth de Jager mijn medeauteur en sparringspartner. We brengen de boeken zelf zodat we zeker weten dat ze aankomen en goed terecht komen. Dat blijft zo. Nogmaals dank aan alle bijdragen en reacties.

Help jij ook mee? Sponsor een boek (of meer)!