In Libanon om afspraken met maken met plaatselijke hulporganisatie voor en over een magazine over vluchtelingenkinderen.
Weinig geslapen vannacht. Heel heet en muggen en denken en getoeter en vuurwerk (hoop ik maar waarschijnlijk toch geschiet) en toen ik eindelijk sliep ontdekte ik dat de luidsprekers van de moskee onder of boven mijn hotelraam hangen. Tussen twee en drie uur waren er diverse mededelingen en oproepen. Tja, het hoort erbij. De moskee is bij de ingang van het hotel.
Ook hier zijn kampen met Palestijnse mensen. Je kan er niet in of bij want ze zijn streng bewaakt. Deze kampen zijn er al sinds 1948!
Regelmatig valt de stroom uit. Dat is niet raat als je ziet hoe alles aan elkaar is geknoopt.
Ik heb het niet aangedurfd een foto te plaatsen van de stroomdraden in het hotel. Tijdens mijn wakker liggen heb ik daar wel een aantal keer aan moeten denken. In dit honderdenjaren oude gebouw ziet het er niet echt geweldig uit.
Gelukkig wordt er wel aan gewerkt zoals hier in de souk.
Op weg naar een terras waar we heen gaan om de afspraken met de hulporganisaties te bevestigen en uit te werken komen we door de souk. Ik houd ervan. Er is ook een prachtige Khan al-Franj, waar vroeger de kamelen konden worden gewisseld. Het handelshuis  van de Fransen, oorspronkelijk gebouwd als harem. Onvergetelijk.
i
We rijden terug naar Beirut waar we in hetzelfde hotel zitten als eerder. Wel een andere kamer.
We zijn moe van het reizen en praten en brainstormen. Even een pauze in het hotel, uitrusten en blogje schrijven. Om kwart voor acht gaat de zon onder. Beirut in het donker is zeker de moeite waard. We lopen naar de zee waar het erg druk is op de boulevard. Mensen aan het vissen, eten, waterpijp roken of bedelen … vooral Syrische vrouwen met baby’s. Tot diep in de nacht, hier bijvoorbeeld rechts naast het koffietentje.
We liepen naar het Holiday-inn hotel, verwoest op de dag van de opening ten tijde van de oorlog. Het staat daar als macaber zwijgend monument tussen de luxe hotels. Indrukwekkend.
Veel Franse invloeden in de stad. Mooi vind ik.
De Ramadan maand maakt de stad extra feestelijk met de verlichting en versiering. Leuk om mee te maken en de sfeer te proeven. En natuurlijk ook ineens aardedonker omdat de stroom uitviel. Hier loopt Oscar 🙂
Overal posters van leiders of oudleiders, soms al overleden.
Ik blijf me verwonderen en verbazen. Nu weer door met verzinnen wat er allemaal in het magazine kan komen. kleurplaten, verhalen van de kinderen, foto’s, het gaat vast erg mooi worden! Ik verheug me erop.